× در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش علف هرز و گل سرخ یکی است. / ساده از کسی نگذر شاید این آخرین باری باشه که لایق دوست داشتنی.... / هرگز از کسی که همیشه با من موافق بود چیزی یاد نگرفتم / نمیدانم چرا اینگونه هست وقتی نگاه عاشق کسی به توست میبینی اما دلت بسته به مهر دیگریست بی اعتنا میگذری و عاشقانه به کسی مینگری که دلش پیش دیگریست / چقدر سخت است منتظر کسی باشی که هیچوقت فکر آمدن نیست / گرمترین بوسه هایت را نصیب کسی کن که در سردترین لحظه ها به ‏یاد توست

آدرس وبلاگ من

nieisham.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/niive

صبوری کن زینب!

به یاد عقیله بنی هاشم ،ام المصائب دشت کربلا ، زینب کبری سلام الله علیها :

رویت را مخراش ! مویت را پریشان مکن زینب ! مبادا که لب به نفرین بگشایی و زمین و زمان را به هم بریزی و کائنات را کن فیکون کنی !

اگر تو بخواهی خدا طومار زمین و آسمان را به هم می پیچد ، اگر تو بگویی زمین تمام اهلش را در خویش می بلعد ، اگر تو نفرین کنی خورشید جهان را شعله ور می کند و کوه ها را در آتش خویش می گدازد .

اما مکن ، مگو ، مخواه زینب !

چون مرغ رگ بریده دور خودت بچرخ ، چون ماهی به خاک افتاده در تب و تاب بسوز ، اما لب به نفرین باز مکن !

اتمام حجت بکن ! فریاد بزن ، بگو که : " وَیحَکم اَما فیکم مُسلم ! "

وای بر شما ! آیا در میان شما یک مسلمان نیست !

اما به آتش نفرینت دچارشان مکن !

گرز فریادت را بر سر عمر سعد بکوب که : ننگ بر تو ! پسر پیامبر را می کشند و تو نگاه می کنی

بگذار او گریه کند و روی از تو برگرداند و کلام تو را نشنیده بگیرد .

بگذار شمر بر سر یاران خود نعره بزند : "مادرتان به عزایتان بنشیند ! برای کشتن این مرد معطل چه هستید ؟!"

و همه آنها که پرهیز می کردند یا ملاحظه یا وحشت از کشتن حسین ، به او حمله برند و هر کدام زخمی بر زخم های او بیفزایند .

بگذار زرعه شمشیرش را از پشت بر شانه چپ حسینت فرود بیاورد و میان دست و پیکر او فاصله بیندازد .

بگذار آن دیگری که رویش را پوشانده است گردن حسین را به ضربه شمشیرش بشکافد .

بگذار سنان بن انس با نیزه بلندش حسین را به خاک بیندازد .

بگذار خولی ، به قصد جدا کردن سر حسین از اسب فرود بیاید اما زانوانش از وحشت سست شود ، به خاک بیفتد و عتاب و ناسزای شمر را تحمل کند ...

نگاه کن ! حسین به کجا می نگرد ؟

رد نگاه او ... آری به خیمه ها بر می گردد ، وای ... انگار این قوم پلید قصد خیمه ها را کرده اند .

از اعماق جگر فریاد بزن : "حسین هنوز زنده است نامرد مردمان !"

اما نفرین نکن !

حسین خود از زمین خیز بر می دارد و با صلابتی زخم خورده فریاد می کشد :" وای بر شما ای پیروان آل ابی سفیان ! اگر دین ندارید لااقل مرد باشید ."

این فریاد دل ابن سعد را می لرزاند و ناخودآگاه فریاد می کشد : "دست بر دارید از خیمه ها !"

و همه پا پس می کشند از خیمه ها و به حسین می پردازند .

حسین دوست دارد به تو بگوید :" خواهرم به خیمه برگرد"

اما حنجره اش دیگر یاری نمی کند .

و تو دوست داری کلام نگفته اش را اطاعت کنی ، اما زانوهایت تو را راه نمی برد .

می دانستی که کربلایی هست ، می دانستی که عاشورایی خواهد آمد . آمده بودی و مانده بودی برای همین روز . اما هرگزگمان نمی کردی فاجعه تا بدین حد عظیم و شکننده باشد ...

تصور نمی کردی که بتوان پیکری به آن قداست را آنقدر تیر باران کرد که بلا تشبیه شکل خار پشت به خود بگیرد .

صبور باش و لب به شکوه و نفرین باز مکن ! صبور باش و روی مخراش ! صبور باش وگیسو و کار خلق پریشان مکن !

بگذار شمر با دست و پای خونین از قتلگاه بیرون بیاید ، سر برادرت را با افتخار بر سر دست بلند کند و به دست خولی بسپارد و زیر لب به او بگوید : "یک لحظه نور چهره او و جمال صورت او آنچنان مرا به خود مشغول کرد که داشتم از کشتنش غافل می شدم . اما به خود آمدم و کار را تمام کردم . این سر ! به امیر بگو که کار ، کار من بوده است ."

بگذار این ندا در آسمان بپیچد : "قُتل الامام ابن الامام "

اما حرف از فرو ریختن آسمان نزن !

سجاد را ببین که چگونه مشت بر زمین می کوبد و هستی را به آرامش دعوت می کند . سجاد را ببین که چگونه بر سر کائنات فریاد می کشد که : " این منم حجت خدا بر زمین " و با دست های لرزانش تلاش می کند که ستون های آفرینش را استوار نگه دارد .

شکیبایی از کف مده زینب ! که آسمان بر ستون صبر تو استوار ایستاده است .

اینک این ملائکه اند که صف به صف پیش روی تو زانو زده اند و تو را به صبوری دعوت می کنند این تمامی پیامبران خداوندند که به تسلای دل مجروح تو آمده اند . جز اینجا و اکنون ، زمین کی تمام پیامبران را یک جا بر روی خویش دیده است .

نه ! شکوه نکن زینب ! از خدا گلایه نکن ! فقط سرت را بر روی شانه های آرام بخش خدا بگذار و های های گریه کن . خودت را فقط به خدا بسپار و از او کمک بخواه و خودت را در آغوش گرم خدا گم کن و از خدا سیراب شو . آنچنان که بتوانی دست زیر پیکر پاره پاره حسین بگیری و او را از زمین بلند کنی و به خدا بگویی :

"خدا ! این قربانی را از آل محمد قبول کن ! "

سه شنبه 27 دی 1390 - 8:47:05 PM