× در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش علف هرز و گل سرخ یکی است. / ساده از کسی نگذر شاید این آخرین باری باشه که لایق دوست داشتنی.... / هرگز از کسی که همیشه با من موافق بود چیزی یاد نگرفتم / نمیدانم چرا اینگونه هست وقتی نگاه عاشق کسی به توست میبینی اما دلت بسته به مهر دیگریست بی اعتنا میگذری و عاشقانه به کسی مینگری که دلش پیش دیگریست / چقدر سخت است منتظر کسی باشی که هیچوقت فکر آمدن نیست / گرمترین بوسه هایت را نصیب کسی کن که در سردترین لحظه ها به ‏یاد توست

آدرس وبلاگ من

nieisham.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/niive

حسرت

ايكاش در چشم هايت ترديد را ديده بودم

يا از همان روز اول از عشق ترسيده بودم

ايكاش آن شب كه رفتم از آسمان گل بچينم

جاي گل رز برايت پروانگي چيده بودم

گل را به دست تو دادم حتي نگاهم نكردي

آن شب نمي داني اما تا صبح لرزيده بودم

آن شب تو با خود نگفتي كه بر سرمن چه آمد

با خود نگفتي ز دستت من باز رنجيده بودم

انگار پي برده بودي ديوانه ات گشته ام من

تو عاشق من نبودي و دير فهميده بودم

از آن شب سرد پاييز كه چشم من به تو افتاد

گفتم ايكاش شب ها هر گر نخوابيده بودم

از كوچه كه مي گذشتيم حتي نگاهم نكردي

چشمت پي ديگري بود اين را نفهميده بودم

آن شب من و اشك و مهتاب تا صبح با هم نشستيم

ايكاش يك خواب بد بود چيزي من ديده بودم

تو اهل آن دوردستي من يك اسير زميني

عشق زمين و افق را ايكاش سنجيده بودم

بي تو چه شبها كه تا صبح در حسرت با تو بودن

اندوه ويرانيت را تنها پرستيده بودم

وقتي صدا كردي از دور با عشوه اي نادرت را

آن لهجه نقره اي را ايكاش نشنيده بودم

انگار تقصير من بود حق با تو و آسمان است

وقتي كه تو مي گذشتي از دور خنديده بودم

اما به پروانه سوگند تنها گناهم همين ست

جاي تو بودم اگر من صد بار بخشيده بودم

بايد برايت دعا كرد آباد باشي و سرسبز

ايكاش هرگز نبيني چيزي كه من ديده بودم

اندوه بي اعتناي چه يادگار عجيبي ست

اما چه شب ها كه آن را از عشق بوسيده بودم

حالا بدان تو كه رفتي در حسرت بازگشت

يك آسمان اشك آن شب در كوچه پايشده بودم

هر گز پشيمان نگشتم از انتخاب تو هرگز

رفتي كه شايد بدانم بيهوده رنجيده بودم

حالا تو را به شقايق ديگر بيا كوچ كافيست

جاي تو بودم اگر من اين بار بخشيده بودم